“แค่รักอย่างเดียวคงไม่พอสินะ”
Wooyoung’s 2015 Birthday Project
Hallo Hottest & Woostan Indonesia!
Dalam rangka ulang tahun Jang Wooyoung yang ke 26 tahun (27 tahun umur Korea) pada 30 April 2015, BesideWooyoung, salah satu fanbase Jang Wooyoung di Indonesia, berencana ikut membantu perkembangan masyarakat Indonesia bagian Timur dengan melakukan donasi ke WWF dalam program ‘Gurano Bintang’.
Apa itu WWF ‘Gurano Bintang’ ?
- Gurano Bintang adalah sebuah misi pendidikan bagi anak anak dan kesehatan masyarakat yang melayani kampung-kampung terpelosok di sepanjang perairan Taman Nasional Teluk Cendrawasih (TNTC), Papua lewat sebuah Kapal Motor yang diberi nama ‘Gurano Bintang’. Tujuan program pendidikan ini tak lain ingin membangun kepedulian masyarakat atas kelestarian dan kekayaan hayati yang mereka miliki serta membentuk generasi baru yang mempunyai wawasan alam dan tergerak secara sukarela dalam menjaganya, serta memiliki etika yang mempertimbangkan kelestarian alam dalam bekerja, berusaha, atau berbisnis.
Mengapa Beside Wooyoung memilih WWF ‘Gurano Bintang’ sebagai tujuan donasi?
- WWF Gurano Bintang adalah projek dari WWF yang…
View original post 565 more words
[Fiction-ChanNuneo] Lucky I’m in love ch.1/6
[Fic-2PM] Betrayed 8 {channuneo}
เรื่องนี้สนุก ความแค้นชองชานนูนอ
Title: Betrayed 8
Couple: Chansung x Junho
Rate: PG-13
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการวิงเวียนและหงุดหงิด เมื่อวานทั้งวันนอกจากนอนซมผมก็แทบไม่ได้ดื่มกินอะไรเลย มิหนำซ้ำบุหรี่สักมวนก็ยังไม่ได้แตะ แต่ผมก็ยังนึกขอบคุณสวรรค์ที่เมื่อคืนชานซองทิ้งให้ผมนอนโทรมอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
หึ….คงคิดว่าผมคงโง่มากที่ไม่ใช้โอกาสนี้หนีไปสินะ ผมอยากจะไปใจแทบขาดแต่เพราะบางอย่างในห้องผมเปลี่ยนไปน่ะสิ ผมเลยทำอย่างใจต้องการไม่ได้
ประตู…ถูกเปลี่ยนกุญแจใหม่ยกชุด ซ้ำร้ายผมก็ยังไม่มีกุญแจติดตัว แต่นั่นก็ไม่เท่าไหร่ หากไอ้บ้าชานซองมันไม่เอาโซ่คล้องลูกบิดประตูจากข้างนอกเอาไว้
ไอ้เลวนั่นมันขังผมไว้ในห้อง!!!
ย้ายร่างที่ยังคงขัดยอกทรมานเดินไปให้อาหารปลา ก้มลงมองต้นขาที่โผล่พ้นกางเกงลำลองขาสั้นอย่างเจ็บใจเพราะร่างกายมีแต่รอยช้ำเต็มไปหมด
อีกไม่กี่ชั่วโมงรถพี่แทคยอนก็จะมารับและผมก็คงจะโดนสวดยับเพราะเมื่อวานผมไม่มีปัญญาจะลุกขึ้นไปซ้อม…แต่ทำไมไอ้ชานซองถึงยังไม่กลับมาล่ะ ด้วยสภาพแบบนี้ผมจะออกไปจากห้องได้ยังไงกันล่ะ
โยนมือถือที่กดค้างไว้ที่เบอร์ของบ้านั่นแต่ยังไม่ทันได้โทรออกลงบนโซฟา ถึงจะไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรให้ได้ภาคภูมิใจ แต่ผมทำใจไม่ได้หากต้องโทรไปหามันเพื่อให้มันมาปล่อยผมออกไปจากห้องของตัวเอง
จริงๆมันกลัวว่าผมจะหนีไปหรือมันหวั่นใจกลัวผมจะแบกร่างสะบักสะบอมไปแจ้งตำรวจว่าถูกมันข่มขืนกระทำชำเรากันแน่
ผมคิดอยู่ตลอดว่าในสถานการณ์แบบนี้ผมจะวางตัวยังไง จะลาออกกลางคันเลยดีไหม หึ…ประกาศเซอไพรส์วันเล่นคอนเสิร์ตวันสุดท้ายคงจะเร้าใจดี
เสียงกริ๊กดังขึ้นจากหน้าประตู มาแล้วสินะไอ้คนชั่วช้า
ผมมองหาอุปกรณ์ต้อนรับมันด้วยใจที่ร้อนรุ่มรุนแรง จะหวดมันให้อ้าปากค้างร้องไม่ออกด้วยไม้เบสบอลที่มันเคยลืมไว้ที่ห้องผมนี่แหละ คราวนี้มันไม่รอดแน่
ผมรีบออกยืนรับมันที่หน้าประตู พลางเงื้อไม้ขึ้นสุดแรง เปิดเข้ามาเลยไอ้สถุล แกเสร็จฉันแน่
พอมันประตูเปิดเข้ามาผมก็ฟาดไม้เบสบอลไปที่ขาไอ้ชานซองทันที เสียงโป๊กราวกับของแข็งหักออกจากกันทำให้ผมรู้สึกเจ็บแทน หึ….แต่ก็สาสม
มันร้องลั่นพลันข้าวทิ้งของที่หอบมาเต็มอ้อมแขน ผมเลยอาศัยจังหวะที่ชานซองยังร้องครางโอดโดยปราดเข้าประชิดตัวเพื่อหวังแย่งกุญแจจากมือมัน แต่มันก็เสือกกำเอาไว้แน่นอีก ยื้อกันไปยื้กันมาสุดท้ายผมก็แย่งมาไม่ได้ เมื่อกำลังมันฟื้นคืนผมก็กลายเป็นฝ่ายตกอยู่ในอาณัติอ้อมแขนของมันทันที
“หนอย!!!….อรุณสวัสดิ์ได้รุนแรงอย่างเหลือเชื่อเลยนะ คิดถึงกันขนาดนี้เชียวเหรออีจุนโฮ ต้อนรับสามีได้น่าประทับใจจริงๆ” ดวงหน้าถมึงทึงถลึงตากลมโตใส่ พอผมวูบหลบมันก็เสือกดวงหน้าเข้ามาใกล้แล้วลากปลายลิ้นเลียแก้มผมอย่างหน้าไม่อาย
แหวะ!!! โสโครก
ผมฮึดฮัดฟึดฟัดดิ้นขลุกขลักอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ชานซองก็ยังต้านแรงเข้ามาจับแขนผมไพล่หลังแล้วกดร่างลงกับพื้น จำต้องหยุดการเคลื่อนไหวเพราะความเจ็บปวด ยอมนอนนิ่งไม่ไหวติง แต่ผมก็นอนหอบหมดแรงอยู่ได้ไม่นาน ชานซองพลิกตัวผมให้ผมนอนหงาย แล้วกระชากแขนลากร่างจนแผ่นหลังไถลไปชนกับโซฟา
“อุ๊บ!!! ไอ้…ปล่อยนะ แกจะทำอะไรวะ…!!”
มันปล่อยผมทันทีที่ผมเริ่มก่นด่า แต่มือที่ผละไปจากลำแขนกลับวกไปดึงกางเกงขาสั้นเอวยืดที่สวมติดกายออกไปอย่างง่ายดาย
“ฮึก…แม่ง…เจ็บไปทั้งตัว” ผมนอนหอบเพราะทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บ
หมอนั่นก็หายใจแรงด้วยเช่นกัน มันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาโดยไม่มีทีท่าว่าจะใส่ใจเสียงร้องประท้วงจากผม ผมต้องแข็งใจเอาไว้ ผมจะต้องทิ้งระยะห่างจากไอ้หมอนี่ให้ได้ แต่ครั้นเมื่อผมชันตัวขึ้นนั่งมันก็หันขวับตวัดมือจับยึดข้อเท้าของผมเอาไว้ทั้งสองข้างจนผมหงายหลังกระแทกพื้นอักใหญ่
ชีวิตคงจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้ ถ้าชานซองจะยอมหยุด แต่นี่ไม่…มันดึงท่อนขาของผมขึ้นพาดหน้าขาของตัวเองไว้ ก่อนจะใช้พละกำลังมหาศาลร่างผมลอยขึ้นมานั่งบนหน้าตักได้สำเร็จ และส่วนนั้นของผมก็ชนเข้ากับส่วนนั้นของมันพอดิบพอดี
“หึหึ…จงใจยั่วยวนฉันเหรอ” หน้าหล่อๆ ของมันบิดเบ้เสียจนดูน่ารังเกียจ
ยั่วกับพ่อแกสิ แกนั่นแหละเป็นคนเอาไอ้นั่นมาชนฉันเอง
ปลายเท้าชนเข้ากับพนักโซฟาจนต้องจำงอเข่าเอาไว้ แต่เมื่อร่างอยู่ในลักษณะเช่นนี้ก็เหมือนจะไร้สิ่งใดค้ำกายนอกจากแขนทั้งสองข้างที่เริ่มล้าเต็มที
ใบหน้าผมยิ่งร้อนผ่าวเมื่อชานซองใช้มือข้างหนึ่งเหนี่ยวบั้นเอวผมเข้าไปกอด ส่วนอีกข้างก็แกล้งสะกิดเบาๆ ยังส่วนกลางกายที่ถูกปกปิดไว้ด้วยผ้าฝ้ายบางเบา
เสียวซ่านจนต้องหยุดลมหายใจ ท่าทางอึกอักแบบนี้ของผมมีเหรอจะรอดพ้นสายตาของมันได้ ชานซองหัวเราะต่ำๆ ในลำคอ พลางล้วงปลายนิ้วใหญ่ๆ สอดเข้าไปแตะสัมผัสพวงเนื้ออ่อนจนผมตกใจเกร็งลำขาบีบร่างมันไว้โดยอัตโนมัติ
“ไอ้สัตว์นรก…!! เลิกทำบ้าๆ แบบนี้ซะที ปล่อยฉันนะ”
“โถๆ นี่นายลืมชื่อฉันไปแล้วงั้นเหรอ ฉันชื่อชานซองไง เรียกไม่เป็นเหรอ รึว่าจะเรียกว่า…ผัวจ๋า”
“ฮื่ยย!!! ไอ้เลว ไอ้บ้า ยังไงฉันก็จะไม่เรียกชื่อแกหรอก ผัวอะไรนั่นก็ไม่มีทางเรียก ไอ้คนต่ำช้า”
“โอเค…ไม่เรียกก็ไม่เป็นไร ขอแค่นายครางเพราะๆ ให้พอชื่นใจ ฉันก็มีความสุขแล้ว”
มืออ้วนๆ คลึงลงบนกึ่งกลางร่างของผม อารมณ์ที่พยายามข่มกลั้นก็พลันปะทุเมื่อในส่วนเร้นของร่างกายปั่นป่วนมวนร้อน จนผมต้องเกร็งหน้าท้องเอาไว้อย่างแรง ฮึก!!! ในที่สุดมันก็ตื่นแล้ว ท่อนเนื้อกลางกายพลันผงาดพุ่งชูขึ้นมาตามแรงเมือที่ขยับหยอกดันกางเกงผ้าเนื้อบางจนแลเห็นมวลน้ำที่ไหลออกไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้แทรกซึมผ่านเนื้อผ้า
กัดกลีบปากห้ามเสียงตัวเองอย่างเต็มที่พลางหลับตาปี๋ ร่างทั้งร่างระริกสั่นอย่างหวาดกลัว
แต่แล้วสัมผัสเปียกแฉะที่ลากเลียที่กลีบปากก็ต้องทำให้ผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง ปลายจมูกโด่งๆ ของไอ้ชานซองกำลังเบียดสีไปมากับปลายจมูกของผม ผมหันหน้าหนี แต่ชานซองกลับจิกปลายนิ้วลงบนหัวพลางบิดกระชากดวงหน้าให้บิดกลับมารับกลีบปากของมันบดขยี้ลงมาบนริมฝีปากของผมอย่างรุนแรง
ไอ้คนซาดิสม์…สักวันผมจะฆ่ามัน!!!
ปลายลิ้นพยายามกดแทรกฝ่าปราการกลีบปากที่ปิดสนิทได้สัมเร็จ ชานซองได้ใจตวัดไล้ละเลียไปทั่วทั้งไรฟัน แต่เพราะผมไม่ยอมปล่อยให้ปลายลิ้นของมันกล้ำกลายได้อีก ฝ่ามือที่คลึงเคลื่อนอยู่บนแท่งกายเลยยิ่งสอดลึกเข้าไปสู่ช่องทางเบื้องล่างที่ร้อนผ่าว
“อ่ะ….อ๊า…….ฮึก…เจ็บ!!!” เพียงแค่มันสอดนิ้วเข้าไปจนสุดเพียงครั้งเดียว ผมก็เผลอหลุดปากกรีดเสียงร้องด้วยความทรมาน
มันอาศัยจังหวะนี้สอดเนื้อนิ่มหยุ่นนุ่ม ปลายลิ้นลึกเข้าไปตวัดรัดเรียวลิ้นติดพันจนยากแก่การหลบหนี แขนมันรั้งร่างผมเอาไว้จนแผ่นอกที่ชื้นไปด้วยเหงื่อเบียดชิดไปกับแผ่นอกของมัน
ชานซองผละมือจากแก่นกายเลื่อนล้วงผ่านหน้าท้องทะลุคอเสื้อกล้ามขึ้นมาตรึงปลายคางผมเอาไว้ มันกดและบีบเข้าที่กรามบังคับให้กลีบปากผมอ้าออก แล้วจึงยิ่งดูด รูด และละเลงปลายลิ้นไปตามเรียวลิ้นของผมอย่างแรง จนมุมปากเปียกซึมไปด้วยหยาดน้ำใส
รสชาติที่เริ่มคุ้นชิน กับฝ่ามือที่เริ่มคุ้นกาย เพราะอย่างนี้ร่างกายผมจึงเริ่มคล้อยตามมันง่ายๆ เพียงแค่มันแตะต้องเบาๆ…
View original post 482 more words
[Fic] : My boyfriend : [CH.2]
Fic : My boyfriend ที่รัก อยากให้นายมาเป็นคุณแฟน
Pairing : Chansung x Junho // Ft.Taecyeon x Minjun , Nichkhun x Wooyoung
writer : AatbWoo @ThaihottestA
Rate : PG
————————-
Talk: มาแล้ววววว เอาฟิคมาเสิร์ฟ เฮ้! (พูดเองเออเองดีใจอยู่คนเดียว) ก่อนกำหนดลงตั้งหลายวันแน่ะ ตามจริง เอยอยากให้ฟิคเรื่องนี้จบเร็วๆ >< เลยมาอัพถี่หน่อย เอาเป็นว่าช้าสุดเอยจะลงวันอาทิตย์ของทุกสัปดาห์นะคะ แต่ถ้าคอมเม้นครบ 10 เม้นเอ้า! (ใจจริงอยากให้ 17 แต่คงยาก) เอยจะมาลงก่อนเยยย โอเคเอาว่าเป็นรู้กันเนอะ >< #ฟิคคุณแฟน
ปล.เอยสังเกตตั้งแต่ลง CH.1 ส่วนมากเกือบทุกคนไม่ได้อ่าน Intro เรื่องนี้มีอินโทรนะ!
CH : 2
ซวย ซวย ซวย ซวย!!
นี่มันเป็นวันซวยของผมชัดๆ!!
นอกจากมาทำงานสาย โดนเจ้านายด่า รถเข้าอู่ แล้วผมยังต้องมาเป็นแฟนกับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้อีก!!!!
แต่เขาว่ากันว่าเรื่องร้ายๆ มักจะมีเรื่องดีๆ ซ่อนอยู่ในนั้นเสมอ…
ใช่ครับ… มีครับ เรื่องนั้นก็คือผมไม่ต้องจ่ายตังค์ค่าซ่อมรถเองครับ…
ช่างรถเศษเหล็กของผมไปก่อน ตอนนี้ผมกำลังรอเวลาขึ้นเขียง! ไอ้บ้าชานซองบ้าไรนี่มันกำลังพาผมมุ่งหน้าไปยังที่ประทับของมันหรือเรียกสั้นๆ ง่ายๆ ว่าบ้านนั่นเองครับ
ใช่ครับ มันกำลังพาผมไปให้พ่อกับแม่ดูตัว…
นี่มันเรื่องบ้าอะไรก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!! นอกจากไอ้หมอนี่มันจะมานั่งเฝ้าผมทำงานทั้งวันแล้ว มันยังแอบไปร่างสัญญาซังกระบ๊วยระหว่างผมกับมันมาอีกต่างหาก!! ให้ตายเถอะ ผมอยากจะลงไปดิ้นแล้วแกล้งตาย ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วยนะ ฮืออออ
“นี่ จำไว้นะ เราต้องทำเป็นรักกันมากๆ เข้าใจมั้ย” จู่ๆ ไอ้คุณแฟนประสาทกลับก็พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบบนรถ ผมอยากจะหาอะไรยัดปากเขาจริงๆ หยุดพูดเรื่องแบบนี้จะได้ไหม ผมทำใจไม่ได้ กรี๊ดดดดดดดด
“เออรู้แล้วน่า ย้ำจริงย้ำจังอยู่นั่นแหละ” ผมรับคำอย่างหงุดหงิด เอาแต่พูดย้ำอยู่ได้ เห่อะ! นี่ผมคิดถูกคิดผิดที่ตกลงยอมรับข้อเสนอบ้าๆ นี่กันนะ ฮึ่ยย หวังว่าผมคงไม่เจอเรื่องซวยมากกว่านี้แล้วหรอกนะ
“ถึงแล้ว”
ประตูรั้วระบบไฟฟ้าถูกเลื่อนเปิดทันทีเมื่อชานซองขับรถมาถึงหน้าประตู ผมมองบ้านหลังงามตรงหน้าอย่างตกตะลึง อย่างนี้ต้องเรียกว่าคฤหาสน์ขนาดหย่อมเลย!! นี่มันรวยบัดซบขนาดนี้แล้วมันยังจะกล้ามาไถตังค์จากผมเป็นแสนอีกหรอเนี่ยยย!!! ก็อย่างว่า คนรวยมักจะขี้งกหน้าเลือด จากทฤษฏีที่ผมเจอกับไอ้บ้านี่หรอกนะ
รถเคลื่อนตัวเข้าไปจอดที่หน้าบันไดเทอเรซที่เชื่อมขึ้นไปยังบานประตูบ้านขนาดใหญ่ ผมเปิดประตูลงจากรถตามหลังชานซองที่ลงมาก่อน เขาโยนกุญแจไปให้ผู้ชายหน้าโหดๆ คนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นคนขับรถหรือใครสักคนที่ทำงานในบ้านหลังนี้เพื่อให้เอารถไปเก็บ ผมเดินตามหลังชานซองเข้ามาในตัวบ้านต้อยๆ อยากจะอุทานออกมาดังๆ กับความหรูหราของบ้านขนาดใหญ่แห่งนี้ อุ๊แม่เจ้าาาา!! ชาตินี้ทั้งชาติผมก็คงไม่มีปัญญาซื้อบ้านงามๆ หลังใหญ่ขนาดนี้ได้แน่นอน! รวยขนาดนี้ทำไมไม่ไปจ้างผู้หญิงสวยๆ มาเป็นแฟนกำมะลอให้วะ มาเสนอให้ผมไปเป็นแฟนด้วยทำไม
“เดินให้มันเร็วๆ หน่อยสิ คนบ้าอะไรขาสั้นชะมัด มานี่ ยิ้มกว้างๆ แล้วก็เบิกตาให้มันโตๆ ด้วย” ไอ้บ้าชานซองกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหาก่อนจะดึงมือผมไปจับ หมอนี่พูดจาไม่ค่อยเข้าหูผมสักเท่าไหร่ แต่ผมก็ทำได้แค่อดทน… อย่าให้ถึงคราวผมบ้างนะ
“ผมมาแล้ว รอนานไหมครับ ^^” พอเราสองคนเดินเข้ามาในห้องอาหารขนาดใหญ่ ชานซองก็เดินยิ้มร่าจูงมือผมไปที่โต๊ะอาหารขนาดยาวทันที แถมยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอีกต่างหาก เห็นแล้วก็น่าหมั่นไส้
“เอ่อ…สวัสดีครับ ผมจุนโฮครับ ^^” ผมก้มหัวสวัสดีคุณพ่อกับคุณแม่ของชานซองด้วยรอยยิ้มที่พยายามฉีกให้กว้างที่สุด…
View original post 416 more words
annyproject0110 